Benim 1. Derecedeki akrabalarım . Yalan yere allaha yemin vermeyi , münafıklığı , dedikodu , iftira ve sabkınlığı bir an olsun 17 senedir bırakmıyorlar . 17 senedir yaptıklarının hata olduğunu kurandan türkçe meali açıp okuduğumda işlerine geleni kabul eder işine geleni inkar ederler şimdi bu yaotıkları kovuculuk dedikoduları yüzünden iki kere ailem dağıldı , işten güçten düştüm her şeyimi kaybettim . Artık yaotıklarına dayanamıyorum . Dinen sılayı rahimi kesemiyorum günah içlerine girip dostluk yaptığımda yemediğim kazık görmediğim iftira kalmıyor . Artık dayanacak gücüm de sabrımda kalmadı sılayı rahimi kesersem günah kesmezsem katil olmaktan korkuyorum . Bana bir yol gösterin

Kardesim yazdiklarini okuyunca bir an kendi ailemi gördüm.

Ve benim de artik sabrimi zorlama kismina ulastilar. Benim yaptigim artik şunlardir: elimden geldigince kendi hakkimda hiç derin hikayeler anlatmamaya çalisirim onlar bunu sorsalar dahi, hiç sohbet etme alanina dahi girmemeye çalisirim çok nadiren yani selam felan veririm nasilsin vesaire ama konuyu ben kendim uzatmam, gerçekten SESSIZ kalmaya çalisirim yanlarinda çünki benim dahi yanimda bir baskasinin hatta en yakin akrabalarinin bile agir bir sekilde giybetini edenler muhakkak veya en az 99,9% benimde arkamdan aynisini yapar ki zaten defalarca oldu.

Seytanin tuzagina düserek onlara bir gram dahi kin, nefret, kötü duygu ve kötü hisler beslememek için bu şekilde idare ediyorum sonuçta muhakkak sizde de öyledirler, giybet edipte kendilerine bu zulmü yasatsalar bile hala bizden yemeklerini, içtiklerini ve nicesini eksik etmezler. Bu sebeble “yemek yedigin yere asla hiyanet etme” sözüne tabi olmayi tercih ediyorum. Kimsenin hakki kimsede kalmasin diye. Sizde bu gibi seyleri yaparak belki daha iyi bir hayat sürebilirsiniz Inshaallah