ALLAH İÇİN DOSTLUK VE ZİYARET

Allah için dost olmak ve ziyaretleşme

Allah için dost edinme ve dostları ziyaret etmenin önemi

İnancı kemale ermiş olan, olgun bir Müslüman’da bulunması gereken imani özelliklerden biri de, Allah için sevmek ve Allah için dostluklar kurmaktır. Peygamber Efendimiz bir hadisinde, “Kim Allah için sever, Allah için kızar, Allah için yardım eder ve Allah için engel olursa imanı olgunlaşmıştır”(1) buyurmaktadır. Buna göre, iyi bir Müslüman olabilmemiz için çevremize iyiliklerimiz olduğu gibi kötülüklerle de mücadelemiz olacaktır. Yüce Allah kitabında, “İyilikte ve Allah’ın rızasında yardımlaşın; kötülükte ve düşmanlıkta yardımlaşmayın” (2) buyurmaktadır.

Sevginin ve dostluğun kalıcı, verimli ve uzun ömürlü olabilmesi için Allah rızasının gözetilmesi gerekir. Menfaate, çıkar hesabına dayalı dostluklar, kalıcı ve uzun ömürlü olmazlar. Menfaatin bittiği yerde dostluk ta biter, nefrete dönüşür. Peygamber Efendimiz hayırlı ve faydalı Müslüman’ı şöyle tanımlamaktadır: “ İnanan kimse çevresi ile hoş geçinen ve kendisi ile dostluk kurulabilen kimsedir. Çevresinde sevilmeyen ve kendisi ile dostluk kurulamayan geçimsiz kimsede hayır yoktur”(3).

Müslüman cemiyet insanı ve toplum adamıdır. Toplumla iç içe ve barışık yaşamalıdır. İçine kapanmış, kendi dünyasında, toplumdan elini eteğini çekmiş, kısa devre ve kısır döngü bir hayat yaşayan çevresiz bir insan olmamalıdır. Günümüz tabiriyle insan sosyal olmalıdır. Dostları olmalı, dostluklar kurmalıdır. Peygamber Efendimiz bir hadisinde, “ Allah katında makamları nur, yüzleri nur ve giysileri nur olan; Peygamberlerin ve şehitlerin bile kendilerine imrendikleri topluluklar vardır. Bunlar, Allah için birbirlerini seven, Allah için bir araya gelen (dostlular kuran ) ve Allah için birbirleriyle ziyaretleşip buluşanlardır”(4) buyurmaktadır.

Dikkatimize sunulan bu ayet ve hadislerden anlaşılıyor ki, birbirimizi Allah için seviyorsak, bu sevginin iyilik ve güzellik olarak hayata yansıması gerekir. Bunun için de birbirimizle dostluklar kuracağız; birbirimize gelip gideceğiz; bir arada oturup kalkacağız; konuşup anlaşacağız. Bunlar yapılmadan birbirimizi nasıl anlarız, nasıl kaynaşırız? Buluşmadan, tanışmadan ve kaynaşmadan beslediğimiz sevgi, tadına bakılamamış bal gibidir. Sevgimizi saklamayalım. Dostluğa değer bulduğumuz insanlara gönlümüzü açalım. Bu konuda ilk adımı karşımızdakinden beklemeyelim, biz atalım. Duygularda çekingenlik iletişimsizliği doğurur. Engini ve dengini buldu mu akan su gibi olalım ve dostluğa elimizi uzatalım, gönlümüzü açalım. Peygamber Efendimiz, “Müslüman kardeşini Allah için seven bir kimse, bu sevgisini ona söylesin ki, oda onu sevsin”(5) buyurmaktadır. Unutmayalım, “kusursuz dost arayan, dostsuz kalır” denilmiştir.
——————————

1. Ebu davud
2. Maide , 2
3. Müsned, Hanbeli
4. Nesai,
5. Ebu davud.