Saat iki buçuk civarı. Uyuyamıyorum. Size yazmasayddim kendime işkence etmeye devam edecektim muhtemelen. Hakkımızı helal edin. Biraz konuşmaya ve  Allah rızası için duanızı almaya ihtiyacım var. Uyuyamıyorum. Çok az şeye tahammülüm kaldı gibi hissediyorum bu hayatta. Herşey o kadar olumsuz ve negatif gözüküyor ki gözüme. Neye elimi atsam elimde kalıyor . Şu hayatta neyi istesem kursağım da kalıyor.  Hicbirsey basaramiyorum ve bu yüzden artık hicbirsey istemez oldum kimseden. Ya da istemeyi mi bilmiyorum onu da bilmiyorum. En Büyük hayalim atanmak mesela çok istiyorum ama Allah önüme sürekli engeller koyuyor. Hep şevkimi kiracak seyler oluyor ve ben yapamiyiyorim. Ya da olumsuz giden birseyler yok ama ben mi sürekli en kötünü düşünüyorum da ondan mi olmuyor onunda bilmiyorum.  Daha yirmibeş yaşındayım ama yetmiş yaşına gelmiş kadar yorgunum.  Sanki hiç yaşamadan tüm hayatı tecrübe etmiş gibiyim. Aslında içimde kalbi kocaman bir kız cocugu var ama insanlar o kadar büyük ve hayat o kadar gerçek ki surekli ağlayan bir makinaya döndüm.  Her şey beni boguyor gibi geliyor. Mesela hayatımda hiç olmamış ve olamayacak birini çok özlüyorum. Çok seviyorum.  Kısa bir süre tanıdım onu ama sanki bir ömrü paylaşmiş kadar derin etkiledi beni. Geceleri uyku girmiyor gözüme aklım onda . Zamanımı ya hayatımda olamayacak bir insani düşünmek için ya da hayatımda olumsuz giden şeyleri düşünüp üzülmek gelecek için endişelenip korkmak için harcıyorum. insanlar sürekli benimle uğraşıyorlar gözleri üstünde. Bu kız bir baltaya sap olamadı diyip duruyorlardir kendi kendilerine.  Yüzlerime karşı imali söyledikleri şeyler canımı o kadar yakıyor ki . Onlar bir söylüyorsa ben bir büyütüyorum kafamda. Uykularum kaçıyor sürekli Ağlıyorum ben böyle başarısız değildim hayat çok kötü sinadi yere savurdu beni düştüğüm yerden kalkamiuorum bir türlü ve kendimi kendi kendime daha da dibe çekiyorum allah rızası için  dua edin bana…