Herkes ben de yanımdaki insanı beğenmek istedim,Allahtan bu minvalde istekte bulundum fakat nasip etmedi aksine kimi begenmediysem onları karşıma çıkardı,zamanla içimde Allah’a karşı haksız da olsa bir öfke oluşmaya başladı. Ben de dua ederken şöyle söylüyorum:”Bugüne kadar bana pek çok nimet nasip ettin bunlar için ne kadar şukretsem azdır,buna karşın eş nimetinden bir kere bile sevebilecegim birini vermedin.Beni çirkin yarattın,bana psikolojik sorunlar vererek beni yıprattın bunun sonucu olarak sevdiğim kimseyi bulamıyorum.Imtihandir anlayabiliyorum fakat bunu veren sensin,tercihine saygı duyuyorum. ileride güzel bulduğum bir kadınla parasıyla zina etmekten korkuyorum,son olarak ne olur yanımda olmasından utandığım bir kadını vereceğine beni ömür boyu yalnız et eğer sevmediğim bir kadını bana zorla kakalarsan sana karşı içimde daha büyük bir öfke oluşur(haksız da olsam)”.Bu laflarım isyan olarak yazılır mı?
Kardeşim gerçekten bu şekilde tavır sergilemek hiç doğru değil. Ben okurken utandım. Bir evlilik için ananın babanın gönlünü kıran evlatlar gibi konuşmuşsun. Üstüne birde tehdit eder gibi sözler söylemişsin. Düşünüyorum da gerçekten bizlerin, zenginlerin (nimet içinde yaşayanlar, tok susuz evde yatan herkese geçerli) de imtihanı bu gibi şeyler olsa gerek.
Hiç kötüyü görmemişsin sen herhalde kardeşim, geçenlerde yatalak felç bir hasta gördüm, hayatı boyunca tek bir yatağa bağlı hayatını geçirmiş ve yaşı 50 60 olmuş. O bile buna da şükür dedi, hayata asla negatif bakmıyorum dedi. Hatta bir tane kadın vardı çok meşhur, hem görme hem duyma hem konuşma yetkini yoksun, bir şekilde bakıcısı kadına bütün çevresindeki eşyaları, sevgi cümlelerini, ve duyguları ellerinin avucuna işitme dilini yazarak öğretmiş ve gerçekten de böyle bütün dilini öğrenmiş.
Yani bilmiyorum, bizler ise bir karı koca derdine düşüp etmediğimizi bırakmıyoruz anamıza babamıza, veya bizi Yaratana. Buna malesef nankörlükten başka bir kelimeyi yakıştıramadım. Şükür etmek benim hoşuma gidiyor, bana positiflik sağlıyor her türlü her konuda, herşeyi herkesi sevmemi sağlıyor, ama bir çok tanıdığım şükürü “mecburi” bir duygu olarak görerek haraket ediyor. Bu gerçekten çok yanlış birşey. Bu şekilde insanlık asla düzelmez.
Bu arada isyan mı değil mi, bunun cevabı ise ancak niyetinize bağlıdır. Saygılarımla
Benzeri konular:
Cevapla