Enbiya suresi

Enbiya suresi konusu ve içerdiği mesajlar

Kur’ân-ı Kerîm’in 21. sûresi
Bu sûreye, çeşitli âyetlerinde peygam­berlerden söz edildiği için, “Peygamberler” anlamında olmak üzere “Enbiya” adı veril­miştir. Mekke devrinde nazil olmuştur. 112 âyettir. Âyet sonlarına ahenk veren fasıla­ları mim ve nun harfleridir.
Bu sûrede, tevhid, nübüvvet (peygam­berlik) ve âhiret inancı üzerinde durulmak­ta, ayrıca on sekiz peygamberin tebliğ hayatlarına ve özelliklerine değinilerek bazı öğütler verilmektedir.

Sûrede bahsedilen konular ve bazı sonuçlar özetle şunlardır:

* İnkarcıların, Yüce Allah’a hesap verme­leri yakın olduğu halde, bunu unutup din­den yüz çevirmekte, Kur’ân’a ve Peygam-ber’e dil uzatmaktadırlar. Geçmişte de niceleri, peygamberlerine böyle davranmış ve helak edilmişlerdir. Onların İlâhîazaptan kurtulmak için çırpınmaları da fayda et­memiş, sönüp gitmişlerdir. Bunlar ayrıca âhirette de ceza göreceklerdir (âyetler: 1-15, 36-41).
* Yüce Allah, evreni eğlence olsun diye yaratmamıştır; bunda birçok hikmetler vardır. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’na aittir. O tek Tanrı’dır; eğer başka tanrılar olsaydı, kâinatın düzeni bozulur, her şey mahvolurdu. Öyleyse puta tapanla­rın, Allah’a ortak koşması ne kadar saçma­dır! O putların, değil onları azaptan koru­mak, kendilerine bile faydası yoktur. Baş­langıçtan beri bütün peygamberlere, tek Allah’a inanılması ve sadece O’na ibadet edilmesi vahyedilmiştir (16-25,42-44).
* Allah, çocuk edinmemiştir. Melekler O’nun sadece değerli kullarıdır. Onlar Al­lah’ın buyruğundan dışarı çıkmayan, O’na son derece saygılı olan varlıklardır; Allah’ın razı olduklarının dışındakilere şefaat et­mezler; öyleyse müşriklerin, şefaatçi ola­caklarını umarak meleklere tapmaları yan­lıştır (26-29).
* Gökler ve yer bitişik halde İken, Allah onları birbirinden ayırmıştır. O, her şeyi sudan canlı kılmıştır. Dünya, güneş ve ay belli bir yörüngede dönüp yüzmektedir (30-33}. (Bu âyetlerde, son devirlerde ortaya konulan birçok ilmî keşiflere İşaret edil­mektedir)
* İnsanlar fânidir, ölümlüdür. Onlar bu dünyaya imtihan için getirilmişlerdir. So­nunda herkes Yüce Allah’a dönecektir (34-35).
* Yüce Allah’tan gelen gerçekleri, sadece (kalp kulağı) sağır olanlar işitmez. Kıya­mette adalet terazileri kurulacak, hiç kim­seye haksızlık edilmeyecek, iyiliğin ve kö­tülüğün zerresi bile değerlendirilecektir (45-47).
* Geçmiş peygamberlerin yaşayışından, onların Allah’a olan bağlılıklarından ibret almak gerekir. Allah’tan korkup azabından sakınmalı, O’nun yolunda çalışmalı, sıkıntı­lar karşısında sabırlı olup Allah’a sığınmalı, O’ndan ümit kesilmemeli ve O’nun lütuf ve ihsanına güvenilmelidir. Ayrıca Kur’ân’dan öğüt alınmalı ve dinde ayrılığa düşülmeme-lidir (48-95).
* Takva sahibi müminler, Allah’a ve buy­ruklarına gönülden saygı gösteren ve kı­yametten korkan kimselerdir (49).
* Kur’ân Yüce Allah katından indirilmiş mübarek bir öğüttür; ona inanmak gerekir (50).
* Hz. İbrahim, putperest toplumunu uyarmış, onlara putların acizliğini göster­miş; fakat onlar inkârda direnerek, onu ateşe atmışlardır. Yüce Allah da ateşin yakmamasını sağlayarak Hz. İbrahim’i kurtarmış; ayrıca ona evlat vererek birçok lütufta bulunmuştur (51-73).
* Yüce Allah, Hz. Lût’u da peygamber yapmış ve onu sapık bir toplumdan kurta­rarak rahmetine kabul etmiştir (74-75).
* Daha önce Hz. Nuh’un duasını da kabul etmiş, onu ve müminleri tufandan kurtar­mıştır (76-77).
* Yüce Allah, Hz. Dâvud ve Hz. Süley­man’a peygamberlik ve hükümranlık ver­mişti. Hz. Dâvuda demirden zırh yapmayı öğretmiş, Hz. Süleyman’a da rüzgârı boyun eğdirip emrine vermişti (78-82).
* Cenab-ı Hak, Hz. Eyyûb’u da sıkıntılar­dan kurtarmış ve ona birçok lütuf ve ihsan­da bulunmuştu (83-84).
* Hz. İsmail, Hz. İdris ve Hz. Zülkifl de Al­lah’ın rahmetine nail olmuş, sabreden kimselerdi (85-86).
* Allah Teâlâ, Hz. Yûnus’un duasını kabul ederek, onu sıkıntıdan (balığın karnından) kurtarmıştı (87-88).
* Hz. Zekeriyya’nın da duasını kabul eden Allah, ona Yahya’yı vermişti. İşte bütün bu peygamberler, hayır işinde ko-Şan, Allah’a dua ve niyazda bulunan, O’na karşı derin saygı besleyen insanlardır (89-90).
* Hz. Meryem ve oğlu {Hz. îsâ) da, âlem­ler için, Allah’ın kudretini gösteren bir delil kılınmıştır (91).
* Müslümanlarve yukarıda bir kısmından bahsedilen bütün peygamberler ile onlara
inananlar bir tek ümmettir. İslâm milletin­den ayrılanlar, bunun hesabını Allah’a ve­recektir. İnanıp salih amelde bulunanlara ise mükâfatları verilecektir. Helaki hak etmiş toplumlar için artık geri dönüş yoktur. (92-95)-
* Ye’cûc ve Me’cûc gelince, kıyamet ko­pacaktır. O gün inkarcılar, faydasız bir pişmanlığa kapılırlar. Onlar ve taptıkları putlar cehennem odunudur ve orada sü­rekli kalacaklardır. Müminler ise, cehen­nemden ve korkulardan uzak, türlü nimet­ler içinde mutluluğa kavuşacaklardır (96-106).
* Allah Teâlâ, insanlara acıdığı için, onla­ra doğruyu ve güzeli göstermek üzere Hz. Muhammed (s.a)’i göndermiştir. O da, Tek Allah inancını ve müslümanlığı hakkıyla açıklamıştır; artık ötesi Yüce Allah’a aittir (107-112).

Benzer konular:

• Enbiya süresi 87. Ayetini dua niyetine okumak
• Alemlere Rahmet Hz. Muhammed (sav) Enbiya suresi 107
• Enbiya suresi hakkında bilgi
• Enbiya suresi ismini nereden almıştır
• Defterinize “Ve sen elbette yüce bir ahlak üzeresin.” (Kalem suresi, 4. ayet) ayetini açıklayan bir kompozisyon yazınız.
• Tümünü görüntüle.