Eşimle bana göre büyük sorunlarımız var. 1 seneden fazla işsiz kaldı iş seçti rabbime sığındık tamam ama bazı iş fırsatları da geldi ayağına ekinin tersiyle sadece şartları çok ağır diye istemedi. En büyük yorgunluğumuz bu oldu çok toptandım çünkü. Daha sonrasında 4 senelik evliyiz ama eve 4 senenin 3 senesi asla ne vaktinde ne de mutlu geldi. Yanımda mutlu olmadığını biliyorum farkındayım. Söylenme diyor. Ama elimde değil çözmeye çalışıyorum fakat asla sorunun ne olduğunu anlamıyor bile. Ev eşim için yeme içme yatma kalkma sadece tv ya da telefon başında dinlenip ve arkadaşlarıyla buluşma alanı gibi. Asla güzel söz , bir gönül alma asla umurunda değil. Dün dünde kaldı tamam ama dünün aynısını ertesi gün de yaşıyoruz. Eve hep geç geliyor ya çok fazla gereğinden fazla dışarıda boş vakit geçiriyor. Bir de oğlumuz var ve oğlumuz bile şunun bilincinde baba demek dışarıya çıkmak demek. Başka paylaştıkları bağ yok maalesef. Sorum da şu dinimizde erkeğin bu derece evle ilgilenmemesi maddi manevi sabır taşım çatladı çünkü ne yapmalıyım. Kimselere dersimi de anlatamıyorum. Eşim de dahil anlamıyor beni çünkü.