Ailemin 2 erkek ve ben bir kız çocuğuyum. Ailem oğullarını maddi ve manevi hep üstün tuttu. Davranış ve dilleriyle de dile geldi çoğu zaman. Bu bende psikolojik sorunlar yaratıyor ve sıkıntısını eşimden oğlumdan çıkarıyorum. Yine de onlara sırtımı dönemiyorum arıyorum her hafta eşim çocuğumla gidip ziyaret ediyorum. Eşim zaten çok iyi bir insan. Sıkıntılarımı yüzlerine söyledim ama düzelen birşey yok. Malımızda gözün mü var cevabını bile duydum. Allah cezanı versin diye oğlumla beni ağlayarak evden de gönderdiler kabahatlerini söyledim diye. Ama yine de sırtımı dönmedim ki artık sabrım tükendi. 40 yaşına geldim ve belki bir bu kadar daha yaşamıysam. ÜüBenim de bir ailem var. Artık aramak sormak gitmek istemiyorum. Bunun bana vebali nedir?

Cevap: