Hayatın Süsü Çocuklarımızın Önemi

Yüce Rabbimizin bizlere bahşettiği sayısız nimetlerden biriside, gönül meyvelerimiz ve ciğerparelerimiz olan çocuklarımızdır. Her konuda olduğu gibi çocuklarımız konusunda da Yüce Allah Kur’an-ı Kerim’inde, Rasulullah (s.a.v.) da Hadis-i Şeriflerinde bizlere birçok öğütlerde bulunmuş, güzel örnekler sunmuştur.

Peygamberimiz (s.a.v), çocuklara özel bir sevgi ve şefkat göstermiştir. Onun çocuklara olan şefkati o kadar güçlü idi ki, bir çocuğun ağlamasına dayanamaz, ağlayan bir çocuk olduğunda, namazını kısa tutar ve secdede sırtına çıkan torunlarının hatırı için secdeyi uzatırdı. Efendimiz çocuklara şefkatli olmamız hususunda “Küçüklere şefkat etmeyen bizden değildir”[1] buyurmuştur.

Çağımızın çocuk eğitim uzmanları, çocukları sevgi yoluyla eğitme metodunu yeni yeni keşfederken, Hz. Peygamber (s.a.v.) bu metodu bizzat uygulamış, öğretmiş ve öğütlemiştir. Peygamberimiz (s.a.v.) çocukların seviyesine inerek onların duygularını paylaşma noktasında “Küçük çocuğu olan, onun hatırı için çocuklaşsın”[2] buyurmuştur.

Hz. Peygamber (s.a.v.) yetim çocuklara karşı da daha bir hassasiyete sahipti. Yetimi himaye eden kişi ile kendisinin cennette yan yana olacağı müjdesini vermiştir. Peygamberimiz (s.a.v.) bir bayram günü, bir grup çocuğun yanından geçerken içlerinden birinin diğer çocukların oyununa katılmadığını fark etti. Çocuktan yetim olduğunu, kendisine bakacak kimsesinin olmadığını öğrenen Sevgi Peygamberi, ona “İster misin, Muhammed senin baban, Aişe anan ve Fatıma da kardeşin olsun”[3] buyurmuştur.

Hz. Peygamber (s.a.v.), çocuklara olan sevgisini, sadece tavsiye ederek göstermemiş, aynı zamanda çocuklara bu sevgisini hissettirmiştir. Efendimiz, çocuklar arasında yarışmalar tertip etmiş, yarışma sonrası çocuklar, Efendimizin boynuna sarılarak onun sevgisinden nasiplenmişlerdir. Bir gün Rasulullah (s.a.v.), Hz. Ali (r.a)’in oğlu Hasan’ı öpmüştü. Yanında bulunan biri “Benim on çocuğum var, hiçbirini öpmedim” dedi. Rasulullah (s.a.v.) hayretle o zatın yüzüne baktı ve “Merhamet etmeyene, merhamet de olunmaz”[4] buyurdu.

Rasulullah (s.a.v.), kız çocuklarına da ayrı bir önem vermiş, onların yetiştirilmeleri ve himaye edilmelerini özel olarak teşvik etmişti. Nitekim bir hadis-i şerifinde Peygamberimiz (s.a.v)  “Kimin üç kız kardeşi yahut iki kızı yahut iki kız kardeşi olur da onlara güzel davranır, onlar hakkında (yani onlara kötülük etmemek konusunda) Allah’tan korkarsa cenneti kazanmış olur”[5] buyurmuştur.

Rasulullah (s.a.v.)’in asr-ı saâdeti, iman, ahlak, edep, ilim ve amel üzerine kurulmuştu. Bizler de onun kurduğu ve yaşadığı asr-ı saâdeti, yeniden kurmak ve yaşamak; onun nâil olduğu dünyevî ve uhrevî nimetlere nâil olmak istiyorsak, çocuklarımıza onun gibi davranmak, onun gibi örnek olmak zorundayız. Geleceğimiz olan evlatlarımızın beyinlerini ilim, gönüllerini maneviyat, hayatlarını edep ve ahlâk ile süslemeliyiz.

 “Evlatlarımız bizim için birer imtihandır”[6] Bu imtihanı başarıyla geçmek istiyorsak, geleceğimiz olan evlatlarımızın beyinlerini ilim, gönüllerini maneviyat, hayatlarını edep ve ahlâk ile süslemeliyiz.

Efendimiz (s.a.v.)’in şu nasihatini asla unutmamalıyız. “Çocuklarınıza değer verin, onlara ikramda bulunun, onların terbiyelerini güzel yapın”[7]

Yüce Rabbimiz bizleri, çocuklarına değer veren, onların ahlakını güzelleştiren ve terbiyelerini de güzel yapanlardan eylesin!

[1] Ebu Davut, Edeb,58

[2] Deylemi, 2,136.

[3] Hayran, Kütüb-i Sitte,7057

[4] Buhari, Edeb,18

[5] Tirmizi, Birr, 13.

[6] Teğabun, 64/15

[7] İbn Mace, Edeb, 2.

BENZER KONULAR:

• İslam’ın Çocuk Sevgisine Verdiği Değer
• Çocuk Sevgisi Ve Terbiyesi
• Çocuklarımız Arasında Adalet
• Çocuklarımıza Karşı Görevlerimiz
• Çocuklarımız Ve Geleceğimiz
• Tümünü görüntüle.