Paylaş
Hiçbiriniz kendisi için sevdiğini kardeşi içinde sevmedikçe gerçek iman etmiş olamaz Hadisi
Question
Sizden biriniz kendisi için istediğini Hadisi arapça
Arapça Metni: لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ
Sizden biri, kendisi için sevdiğini (istediğini, arzu ettiğini, din) kardeşi için de sevmedikçe (istemedikçe, arzu etmedikçe) gerçek îmâna eremez.” [Buhârî, Îmân 6; Müslim, Îmân 71 (45); Tirmizî, Sıfatu’l-Kıyâme 60 (3517); Nesâî, Îmân 19 (3, 115); İbn-i Mâce, Mukaddime 9 (66).]
Hadis-i Şerifini açıklar mısınız? Kendim için istedigim şeyi başkası istemiyorsa veya kendim için istediğim şey başkasının istediği bir şey değilse yine de başkası için de istemeli miyiz?
Başkasının başarılı olmasını istememe düşüncesini içimden atamıyorum, yani sevmediğim birinin veya sevdiğim birinin başarılı olmasını istemiyorum, o zaman ben tam iman etmemiş mi olurum? Ya da hiç iman etmemiş mi olurum? Bi türlü o düşünce içimden gitmiyor. Ne yapmalıyım?
Dua ederken herkes için istemiyorum, çalışanlar, hakedenler atansın diyorum. O zaman yanlış mı dua ediyorum.
Herkes için istersek bu sefer de haketmeyenler için de dua etmiş oluyoruz. Hem de herkes atansın diye dua edersek herkes o sınavda başarılı olamıyor. Herkes başarılı olsa bile belki de kendimiz atanamayacagiz.
Hadiste sinav için hakedenler, çalışanlar için mi istemek kastediliyor yoksa haketmeyenler de mi kastediliyor?
Hem başkası kötü biriyse, yine de onun başarılı olmasını istemeli miyiz? İstemezsek tam iman etmemiş mi oluruz?
Cevaplar misiniz?
BENZER KONULAR:
Answer ( 1 )
Bir hadisi Arapça olarak aktarabilirim:
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: “لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ”
Bu hadis, Hz. Anas bin Malik (Allah ondan razı olsun) tarafından aktarılmıştır. Arapça olarak yazıldığında sözleri şu şekildedir:
“La yu’minu ahadukum hatta yuhibba li akhihi ma yuhibbu li nafsihi.”
Bu hadis, Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) tarafından söylenmiştir ve anlamı şu şekildedir:
“Sizden biriniz gerçek bir imana sahip olmadıkça, kendisi için istediğini kardeşi için de istemedikçe, tam anlamıyla iman etmiş olmaz.”
Bu hadis, İslam’ın kardeşlik ve dayanışma prensiplerini vurgulamaktadır. Müminler arasında sevgi, hürmet ve iyilik duygularının yayılması gerektiğini ifade eder. Bir kişi, kendisi için istediği hayırları ve güzellikleri kardeşi için de istemelidir. Bu, İslam’da kardeşlik ruhunu yansıtan önemli bir davranış ilkesidir.