Ebu Bekir Es~Sıddık

Hz. Ebubekir es-Sıddîk (r.a), Rasûlullah’m (s.a) halifesidir. İman eden erkeklerin ilki odur. Raşid halifelerin de birincisidir. Hz. Peygamber (s.a) onun hakkında şöyle buyurmuştur:

Ebubekir, cehennemden azat edilen kişidir.

Hz. Ebubekir, Peygamberimizin bu sözü söylediği günden itibaren Atik (azatlı) diye isimlendirildi. O, cennetle müjdelenen on sahabi-den birisidir. Ümmet, onun Sıddîk diye isimlendirilmesinde görüş birliği etmiştir. Çünkü o, Rasûlullah’ı hemen tasdik etmiş ve doğruluktan ayrılmamıştır. Rasûlullah’a karşı hiçbir kusur ve itirazı olmamıştır. Özellikle isra ve hicret olaylarındaki tutumuyla İslâm’da yüksek bir mevkiye sahiptir. Savaş ve barışta Hz. Peygamber’den hiç ayrılmamıştır. O, Rasûlullah’la beraber mağrada bulunan iki kişinin ikincisidir. Kur’an-ı Kerim Tevbe sûresinde şöyle buyurur:

Muhammed’e yardım etmezseniz, bilin ki, inkar edenler onu Mekke’den çıkardıklarında mağarada bulunan iki kişiden biri olarak Allah ona yardım etmişti. Arkadaşı Ebubekir’e, “Üzülme, Allah bizimledir” diyordu. Allah da ona güven vermiş, görmediğiniz askederle onu desteklemiş, inkar edenlerin sözünü alçaltmıştı. Ancak Allah’ın sözü yücedir. Allah güçlüdür, hakimdir. (Tevbe/40)

Tarih Rasûlullah’m vefat ettiği gün, insanlar korku ve endişe içinde iken onun ifa ettiği misyonu asla unutmayacaktır. İnsanların arasında durmuş ve onlara şöyle hitab etmiştir:

Kim Muhammed’e tapıyorsa, Muhammed artık ölmüştür. Kim Allah’a tapıyorsa Allah diridir, ölmez.

Muhammed ancak bir peygamberdir. Ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir. Şimdi o ölür ya da öldürülürse, gensin geriye (eski dininize) mi döneceksiniz? Kim (böyle) geri dönerse, Allah’a hiçbir şekilde zarar vermiş olmayacaktır. Allah şükredenleri mü-kafaatlandıracaktır. (Âl-i İmran/144)

Ebu Hureyre, Rasûlullah’m (s.a) şöyle dediğini rivayet ediyor:

Kim Allah yolunda herhangi bir şeyi çift çift harcarsa, cennet kapılarından ona şöyle seslenilir: “Ey Allah’ın kulu! Bu bir hayırdır.” Namaz ehlinden olan namaz kapısından çağrılır. Zekat (sadaka) ehlinden olan sadaka kapısından çağırılır. Oruç ehlinden olan Reyyan kapısından çağrılır.

Bunun üzerine Ebubekir dedi ki: “Ya Rasûlullah! Kişi (sadece) o kapılardan birinden mi çağırılacak, (yani) o kapıların tümünden çağrılmaz mı?” Rasûlullah (s.a) şöyle buyurdu:

Evet, senin onlardan olmanı umarım, ey Ebubekir.

Hz. Peygamber’in katiplerinden birisi olması hatta onların en faziletlisi olması Hz. Ebubekir’i hadis rivayetiyle ilgili hale getiren bir özelliktir. Ebu Said el-Hudri şöyle demektedir:

Ebubekir, bizim en bilgili olanırmzdır.

Hz. Peygamber’den yüz kırk iki tane hadis rivayet etmiştir. Aslında onun bu sayıdan kat kat daha fazla hadis rivayet etmesi beklenirdi, çünkü Hz. Peygamber’in ilk sahabisidir ve ondan hiç ayrılmamıştır. Fakat o, henüz hadislerin yayılmasından ve tabiilerin onları işitmeye, öğrenme ve ezberlemeye başlamasından önce vefat etmiştir. Kendisinden onlarca sahabi ve tabii rivayette bulunmuştur.

Hz. Ebubekir’in en büyük iyiliklerinden birisi de kendisinden sonrası için hilafet makamına adaletli yönetici, raşit halife Hz. Ömer’i aday göstermiş olmasıdır. Hz. Ömer’e bu konuda bir tavsiye mektubu yazmıştır ki bu mektup, nasihattaki samimiyetin ve yönlendirmedeki isabetin bir delili sayılır. Mektupta şöyle demektedir:

Bismillahirrahmanirrahim. Bu, Ebu Kuhafe oğlu Ebubekir’in, dünyadan ayrılırken, ömrünün sonunda ve ahirete gideceği dönemin başında ve kafirin iman etmek, facirin gerçeği görmek, yalanlayıcının tasdik etmek mecburiyetinde kaldığı bir anda yaptığı bir görevlendirmedir. Ben, kendimden sonra Ömer ibn el-Hattab’ı size halife tayin ediyorum. Onu dinleyin ve ona itaat edin. Muhakkak ki ben, Allah’a, Rasûlüne, O’nun dinine, kendi nefsime ve size karşı yapmam gereken iyiliklerin hiçbirisini ihmal etmedim. Ömer de şayet adaletli olursa -ben de zaten öyle olacağım umuyorum- ne a’lâ ne güzel. Eğer adaletten uzaklaşırsa, herkesin yaptığı kendinedir. Benim maksadım iyiliktir. Zulmedenler kendilerini nasıl bir akıbetin beklediğini yakında göreceklerdir. Esselamu aleyküm ve rahmetullah.

Ebubekir der ki:

Allahım! Muhakkak ki ben böyle yapmakla sadece onların iyiliğini istedim ve aleyhlerine olacak bir fitneden korktum. Ben, senin daha iyi bildiğin bir kimseyi onların içinden ayırdım, onların en hayırlısını, en güçlüsünü ve onları doğru yola sevketmeye en çok düşkün olanını onların başına geçirdim.

Allah Teâlâ kendisinden razı olsun.