İnsanlara teşekkür etmeyen Allah’a şükretmez hadisi

– “insanlara teşekkür etmeyen, Allah’a da şükretmez.” (Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, C 2, s. 258.)
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Allah’a (c.c.) hamd eder, verdiği nimetlerden dolayı ona şükretmeyi bir görev bilirdi. Rabbine (c.c.) olan şükrünü hem sözleri hem de dav-ranişlanyia ifade ederdi. Allah Resulü (s.a.v.), geceleri iyice yorgun düşünceye kadar namaz kılardı. Bir gün Sevgili Peygamberimizin (s.a.v.) eşi Hz. Aişe (r.a.), “Ey Allah’ın Resulü! Senin geçmiş ve gelecek bütün günahların bağışlandığı halde neden bu kadar kendini yoruyorsun?” diye sordu. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.v.), eşine şu cevabı ver-di: “Ey ‘Aişe! Şükreden bir kul olmayayım mı?”1 Sahip olduğumuz nimetlerin değerini bilir ve bunlar için şükredersek Yüce Allah (c.c.), şükrümüzün karşılığını hem bu dünyada hem de ahirette verecektir. Bu konuyla ilgili bir ayette şöyle buyrulmaktadır: “…Allah, onların mükMatlarını tam öder ve lüt-fundan onlara fazlasını da verir. Şüphesiz o, çok bağışlayan, şükrün karşılığını bol bol verendir.”2
1. Buhârt Teheccüd, 6. 2. Fâtır suresi, 30. ayet.