Dinimizde akrabalık ve komşuluk ilişkilerine verilen önem ile ilgili

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

وَاعْبُدُواْ اللّهَ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالاً فَخُوراً {36}

AKRABA VE KOMŞU İLİŞKİLERİ

İnsan sosyal bir varlıktır. Birbiriyle münasebet kurarak hayatını devam ettirmek durumundadır. Toplumu meydana getiren unsurlardan biriside akraba ve komşulardır. Dinimiz ailenin yanı sıra akraba ve komşu ilişkilerine büyük önem vermiştir. Komşu ile iyi geçinmek, iyi bir Müslüman olmanın alameti sayılmıştır. Bilindiği gibi yakınlarımız; Ana-baba, dede-nine, kardeşler, torunlar, amcalar, halalar, teyzeler ve evlilik vesilesiyle oluşan diğer akrabalardır. Yakınlarla ilgilenmek, iyilik ve yardımda bulunmak, aradaki bağı güçlendirmek ve korumaktır. Bu sebeple kalbi imanla aydınlamış, gönlü İslam’ın güzellikleriyle bezenmiş olan her Müslüman’ın yakın, uzak bütün akraba ve komşularına iyilik etmesi ve onlara hayırlı olması gerekir. Aile bireylerinden sonra, insanın en yakın çevresi komşularıdır. Müslüman komşularıyla iyi geçinen, seven, sevilen, aranan ve onlara güven veren bir insandır. Çünkü çevresine güven vermeyen bir insan, olgun bir mü’min olamaz.

Yüce dinimiz anaya, babaya, komşuya, arkadaşlara ve yakın akrabaya iyilik yapmayı emretmektedir. Nitekim bir ayet-i kerimede Cenab’ı Hak şöyle buyurmaktadır. “Allah’a ibadet edin ve O’na hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana-babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yakın arkadaşa, yolcuya, ellerinizin altında bulunanlar (köle, cariye, hizmetçi ve benzerlerine) iyi davranın; Allah kendini beğenen ve daima böbürlenip duran kimseyi sevmez.”[1] zannettim.”[2] Allah Resûlü (s.a.v.)de, şöyle buyurmuşlardır : “Allah teâlâ buyurmuştur: “Ben Allah’ım. Ben Rahmanım. Rahmi ben yarattım. Ona ismimden bir isim ayırıp taktım. Kim akraba ile ilgisini sürdürürse, ben de onunla ilgimi sürdürürüm. Kim ondan ilgisini keserse, ben de ondan ilgimi keser, onu perişan ederim.”[3] “Büyüklerinizden, akrabalarınızı ve akraba ziyaretini öğrenin! Çünkü akraba ziyareti, ailede sevgiyi artırır, malı çoğaltır ve ömrü uzatır.“[4] Kendisiyle ilgiyi devam ettiren akraba ile ilgilenmek gerçek ilgilenme değildir, asıl ilgilenme, akraba kendisinden alakayı kestiği zaman, onu ziyaret edip, ona ilgi göstermektir.”[5] Hz. Aişe radıyallahu anha anlatıyor: “Resûlullah (s.a.v.), buyurdular ki: “Hz. Cebrail aleyhisselam bana komşu hakkında o kadar aralıksız tavsiyede bulundu ki, komşuyu varis kılacağını sandım.

Akrabalık, komşuluk ve arkadaşlık bağlarının zayıflaması toplumda sevgi ve dayanışma ruhunu zedelemektedir. Bu itibarla, iyilik ve ikramda bulunmak, selamlaşmak, ziyaretlerine gitmek yardımlarına koşmak, sevinçlerini ve kederlerini paylaşmak, güler yüzlü davranmak, hediyeleşmek, düğün ve derneklerine katılmak, cenazelerine iştirak etmek, başsağlığı dilemek, zarar verecek hareketlerden sakınmak, ayıp ve kusurları araştırmamak, ihtiyaçlarını gidermeye çalışmak, akraba ve komşularımıza karşı görevlerimizdir. O halde değerli Müslümanlar unutmayalım ki olgun Müslüman, kimseye zararı dokunmayan, çevresine güven veren ve daima iyili yapan kimsedir.

——————————–

[1] Nisa 4/36.

[2] Buhari,

[3] Tirmizî. / 734

[4] Tirmizî. / 735

[5] Buhârî. / 736

BENZER KONULAR:

islamda komşuluk ilişkileri