Haccın Önemi Ve Yararları

Maddeler halinde hac ibadetinin faydaları

Hadislerde en faziletli ameller arasında anılan ve mümin kişinin ruhî hayatı üzerin­de çok derin izler bırakan hac ibadetinin önemi, kuşkusuz, Allah’ın buyruğu olma­sından kaynaklanmaktadır. Bu İbadetin sağladığı yararlar da kulluk bilincini pekiş­tirmesi şeklinde özetlenebilir. Bu konuda daha ayrıntılı düşünebilmek için şu husus­ların gözönünde tutulması faydalı olacak­tır:

1- Müminin Rabbi karşısında mütevazi kulluğunu açığa vurmasının en yoğun ya­şandığı ortam hacdır. Çünkü giydiği ihram elbisesiyle bir yandan her türlü dünya lüks ve gösterişini dışladığını gösterirken, bir yandan da Rabbına karşı hangi ölçüde muhtaç olduğunu hisseder. Ayrıca bu elbi­se onu, her türlü dünya meşgalesinden alıkoyarak, yalnızca Rabbına yönelmeye, ona hamdetmeye, ondan mağfiret dileme­ye yöneltir. Daha sonra Arafat’ta vakfe’ye dururken, ardından da Kabe’yi tavaf eder­ken hep aynı duyguları yaşar.

2- Hac ibadetinin edası, hem servet ni­metinin, hem de beden sağlığının şükrünü yerine getirme anlamını ifade eder. Bu arada nefsini, sabır, tahammül ve nizama riâyet terbiyesi ile eğitir. Hac esnasında yaşanan İzdiham ve bu izdihamın sebep olduğu sıkıntılar, inanan İnsanları yardım­laşmaya, dayanışmaya ve bazı durumları karşılıklı olarak hazmetmeye sevkeder. Sonuçta hac İbadeti üstün ahlâk ilkelerinin uygulamalı olarak pekişmesine imkân veren önemli bir fırsat olarak da değerlen­dirilebilir.

3- Çeşitli coğrafi bölgelerden, muhtelif dilleri konuşan ve değişik renklerdeki in­sanların, ruhanî atmosfer içinde bir mer­kezde toplanmaları, mübarek bir zeminde çabucak oluşuveren ülfet ve ünsiyet orta­mında her türlü maddi farkların eriyip sili-nivermesi, bu suretle en nezih ve en kala­balık bir konseyin oluşma imkânının sağ­lanması da yine hac ibadetinin -maalesef, günümüzde lâyıkıyla hissedilemeyen ve yaşanamayan- yararlarından bindir.

4- Bütün bunların yanısıra hac ibadetin­de, insan ruhunda kâmi! bir kulluk anlayışı­nın ve inancının yerleşmesini sağlayacak çok etkili hatıralar bulunmaktadır. Bir riva­yete göre Hz. Âdem cennetten çıkarıldık­tan sonra yeryüzüne Seylan adasına indi­rilmesinden beri aradığı Hz. Havva’yı Ara­fat’ta bulmuştu ve bu buluşma Aliah Teâlâ’nın Hz. Âdem’i affetmesinin akabin­de gerçekleşmişti. Hal böyle olunca, Hz. Âdem ve Havva’dan türeyip gelen insan nesli için, bu yerin, evlatların atalarına bağlılık ve sevgi hislerini ve onlara erişen ilahî lutfun hatıralarını canlandıran bir özel­liğe sahip olması tabiidir. Yine, Kur’ân ve Sünnet’teki bilgilere göre, Peygamberi­mizin atası Hz. İbrahim, eşi Hâcer ve yav­rusu İsmail’i Beytü’l-Atîk’in (Kabe’nin) civarında bırakmıştı. Bir anne ve yavrusu­nun bu ot bitmeyen, kervan geçmeyen bölgedeki macerası ve bu maceranın İbret dolu sonuçları, ancak bu topraklarda hisse-dilebilir.