KİTAPLARA İNANMAK

Kitaplara iman hakkında tüm bilgiler
(Diyanet islam ilmihali)

İmanın şartlarından birisi de Allah’ın kitaplarına inanmaktır.

Allah, kitaplarını peygamberlerine vahiy yoluyla indirmiştir. Bu itibarla, kitaplardan önce kısaca vahyin ne olduğunu açıklayalım:

Vahyin Mahiyeti ve Çeşitleri:

Dilcilere göre vahiy, gizli ve sür’atli söz, işaret ve ilham manalarına gelir.
Vahyin, dinî terim olarak manası; Allah’ın peygamberlerine dilediğini özel bir şekilde bildirmesidir.

Kuran-ı Kerim’de vahyin çeşitlerinden şu üçü bildirilmektedir:

a) Allah, dilediklerini dilediği kulunun kalbine doğrudan doğruya çok çabuk bir şekilde yerleştirir. Buna “Vahy-i Hafi -gizli vahiy” veya “Vahy-i Gayr-ı Metluvv kelimeler halinde okunmayan vahiy” denir. Peygamberimizin. Kur’an-ı Kerim’den başka “Allah Teâlâ şöyle buyuruyor” dediği sözleri, bu tür vahiylerdendir ve “Hadîs-i Kudsî” diye bilinir.
Buna göre, “Hadis-i Kudsî”rim manaları. Allah tarafından peygamberine vahyedilmiş, o da bunları kendi sözleriyle ifade etmiştir.

b) Vahyin bir çeşidi de, perde arkasından, peygamberin duyduğu sözlerdir. Bu tür vahiyde peygamber, bir şey görmeden kendisine vahyedilen sözleri işitir. Mûsa aleyhi’s-selâm. Tûr dağında ağaç arkasından kendisine vahyedilen Allah sözünü böyle işitmişti.

c) Melek Cebrail aleyhi’s-selâm’m peygamberlere getirdiği vahiydir. Buna “Vahy-i Metlüvv okunarak kelimeler halinde gelen vahiy” denir. Vahyin en yüksek derecesi budur. Bu bakımdan, vahiy denilince de akla bu gelir. Kur’an-ı Kerim, peygamberimize böyle nazil olmuştur. Yani Cebrail aleyhi’s-selâm. Kur’an-ı Kerim’i kelimeler halinde âyet âyet. sûre sûre getirmiştir.
Vahiy, sadece peygamberlere mashsustur, peygamberlerden başkasına vahiy gelmez. Allah’ın veli kullarına bazı hallerde gelen ilham ile vahyi birbirine karıştırmamak lâzımdır.
Esasen velilere gelen ilham, peygamberlere gelen ilhamdan da farklıdır. Vahiy ile meydana gelen ilim kesindir. Vahye uymak, herkes için zorunludur. Peygamberler, kendilerine gelen vahyi olduğu gibi duyurmakla yükümlüdürler.
Velilere gelen ilham ise böyle değildir. İlham, vahiy gibi kesin bilgi ifade etmez. Allah tarafından geldiği kesin olarak bilinen, kitap ve sünnete de uygun olan ilhama velinin kendisi uyabilirse de bu. başkaları için delil olmaz. Kitap ve sünnete aykırı olan ilhama ise veli de uyamaz. Çünkü dinî konularda ölçü, kitap ve sünnettir.

Vahiy hakkındaki bu kısa açıklamadan sonra şimdi kitaplarla ilgili bilgilere geçelim:

İlâhî Kitaplar ve Sayfalar

Allah, yarattığı insanı başıboş bırakmamış, dünya ve ahirette mutlu olmasını sağlayacak yolları, peygamberleri aracılığıyle göstermiştir. Peygamberler de vahiy yoluyla Allah “tan aldıklarını aynen tebliğ etmişlerdir. Peygamberlerin Allah tarafından getirdiklerini ilâhî ve semavî kitaplar oluşturmaktadır.
Allah tarafından peygamberlere gönderilen kitaplardan bazıları bir kaç sayfadan meydana gelen küçük kitaplardır. Bunlara sahifeler anlamına gelen “Suhuf, diğerlerine dört büyük kitap denir.

Sayfalar:

10 sayfa, Adem aleyhi’s-selâm’a. 50 sayfa. Şit aleyhi’s-selâm’a.
30 sayfa, İdris aleyhi’s-selâm’a,
10 sayfa, İbrahim aleyhis-selâm “a indirilmiştir. Bugün bu sayfalardan hiç biri mevcut değildir.

Büyük Kitaplar:

Zebur. Davud aleyhi’s-selâm’a.
Tevrat. Musa aleyhi’s-selâm’a. İncil, İsa aleyhi’s-selâm’a,
Kur’an-ı Kerim de Muhammed aleyhi’s-selâm’a indirilmiştir

Bu kitaplardan. Davud aleyhi’s-selâm’a gönderilmiş bulunan Zebur’dan bir kaç Mizmar kalmış, diğerleri kaybolmuştur.

Tevrat (Ahd-i Atik):

Bugün elde bulunan Tevrat’ın. Musa aleyhi”s-selâm”a nazil olan ilâhî kitabın aynı olduğu söylenemez. Sonradan değişik kimseler tarafından yazılmış, ilâve ve çıkartmalar yapılmış bir kitap haline gelmiştir. İçinde asıl Tevrat’tan parçalar da olabilir.
Çünkü, Musa aleyhi’s-selâm’dan sonra birçok savaşlarla İsrailoğulları parçalanmış ve egemenliklerini yitirerek uzun yıllar esir hayatı yaşamışlardır. Ayrıca, Süleyman aleyhi’s-selâm’dan sonra gelen Yahudi hükümdarlarının çoğu Hz. Musa’nın dinini terketmişti. Bu yüzden Tevrat’ın asıl nüshası korunamamış, kaybolmuştur.
Hz. Musa’nın dinini terkeden Yahûdî hükümdarlarından biri, daha sonra tekrar Hz. Musa’nın dinine dönmüş; bunun zamanında yaklaşık milattan 622 yıl evvel Azrâ adındaki bir kâhin, kendisinin yazdığı bir kitabı Tevrat diye ortaya koymuştur.
İşte bugün, Yahudilerin elinde bulunan ve “Ahd-i Atik” adını taşıyan kitabın durumu budur. Bu kitabın, ilâhî kitap olarak kabul edilmesi mümkün değildir.
Tevrat’ın İbrânice. Yunanca ve Samirîce olmak üzere üç meşhur nüshası bulunmakta, bunlar da birbirini tutmamaktadır.
Esasen Kur’an-ı Kerim, Tevrat’ın değiştirildiğini bildirmektedir. (En’am, 6/91)

İncil (Ahd-i Cedit):

İncil’in de Tevrat gibi asıl ve sahih bir nüshası yoktur. Bugün Hristiyanlarm elinde bulunan ve “Ahd-i Cedit” adını taşıyan kitaplar. Hz. İsa’ya Allah tarafından gönderilen İncil değildir. Hz.
İsa’dan çok sonra değişik kimseler tarafından yazılmış kitaplardır. Halen, hristiyanlarca İncil olduğu kabul edilen dört ayrı incil nüshası, birbirini tutmamakta, birinde bulunan bahisler diğerinde yer almamaktadır.
Bilindiği üzere Luka, Matta. Yuhanna ve Markos isimli şahısların yazdığı dört İncil vardır.
Bunların dışında daha pek çok İncil ortaya atılmışsa da. Milâdî 325 yılında İznik’te toplanan ruhanî meclis tarafından diğerleri yakılmış, sadece bu dört tanesi bırakılmıştır.
Ancak Kur’an-ı Kerim, Allah tarafından peygamberimize indirildiği gibi korunmuş ve ondan da bize tevatür yoluyla gelmiştir. Bugün elde mevcut yegâne semavî kitap, Kur’an-ı Kerim’dir ve kıyamete kadar da.hiç bir değişikliğe uğramadan devam edecektir.
Biz müslümanlar, Allah’ın Kur’an-ı Kerim’den önce Tevrat, İncil ve Zebur adlı büyük kitaplar ile bazı sahifeler indirmiş olduğuna iman ederiz. Ancak bugün, elde bulunan bu isimlerdeki kitapların, bütünüyle ilâhî kitap olduğunu kabul etmiyoruz. Çünkü bunlar tahrif edilmişlerdir.

Kur’an-ı Kerim’in Nazil Oluşu

Peygamberimize ilk inen ayetler. Kur’an-ı Kerim’de Alak sûresinin ilk beş âyetidir. Bu âyetler peygamberimize Hira Mağarası’nda bulunduğu sırada inmiştir.
Peygamberimiz, zaman zaman evinden ayrılarak Mekke’nin kuzey doğusunda bulunan Hira Mağarası’na çekilir, burada bazan günlerce kalarak ibâdet eder, düşüncelere dalardı. Milâdın 610’ncu yılında bir Ramazan ayında mağarada bulunduğu sırada Cebrail adındaki melek kendisine gelerek Alak sûresinin ilk beş âyetini getirmiş ve peygamber olarak görevlendirildiğini bildirmiştir. Bu âyetler şunlardır:

“(Ey Muhammed), yaratan Rabbımn adiyle oku, O, insanı Alak’tan yarattı. Oku! senin Rabbin en cömert olandır. Kalemle yazmayı öğretendir, insana bilmediğini öğretendir”

Kur’an-ı Kerim toptan nazil olmamıştır. Kısa kısa bölümler (âyetler ve sûreler) halinde inerek 23 senede tamamlanmıştır.
İnen bölümleri peygamberimiz vahiy kâtiplerine yazdırıyor, bunlar Ashab tarafından da ezberleniyordu.
Kur’an-ı Kerim’den her bölüm indikçe bunun nereye konacağını peygamberimiz vahiy kâtiplerine bildiriyor, onlar da onu gösterilen yere yazıyorlardı. Çünkü Kur’an-ı Kerim, toptan inmediği gibi mushafta yazılı olduğu şekilde sıra ile de inmemiştir. Bazan bir sûre tamamlanmadan başka bir sûreye ait ayetlerin indiği de olmuştur. Nitekim ilk nazil olan âyetler ilk sûrede yer almamış, 96’ncı sûreye konmuştur.
Kur’an-ı Kerim’in bir kısmı peygamberimize Mekke’de iken nazil olmuş, bir bölümü de hicretten sonraMedine’de inmiştir. Mekke’de nazil olan sûrelere Mekkî. Medine’de nazil olan sûrelere de Medenî denir. Buna göre Kur’an-ı Kerim’in 114 sûresinden 87’si Mekke’de, 27’si de Medine’de nazil olmuştur. Bir sûrenin nerede nazil olduğu sûrenin baş tarafında o sûrenin adiyle birlikte yazılmıştır.
Kur’an-ı Kerim’in Yazılışı ve Mushaf Haline Getirilişi
Vahyolunan âyetler peygamberimiz ve müslumanlar tarafından ezberlenirken diğer taraftan da peygamberimizin emriyle vahiy kâtipleri tarafından da
yazılıyordu. Dört Halife (Ebû Bekir. Ömer, Osman ve Ali b.Ebî Talip). Zeyd b. Sabit, Ubeyy b. Ka’b, Halid b. Ebî Sufyan (Allah hepsinden razı olsun) peygamberimizin vahiy kâtibi olarak görevlendirdiği sahabîlerdir.
Vahiy kâtipleri Kur’an âyetlerini ince taşlar, kürek kemikleri, hurma dallan ve deriler üzerine yazıyorlardı. Çünkü henüz kağıt yoktu. Peygamberimiz, inen âyetlerin doğru yazılıp yazılmadığını kontrol etmek üzere âyetleri okuyor ve vahiy kâtiplerine okutuyordu. Böylece Kur’an-ı Kerim daha peygamberimiz zamanında yazılma ve ezeberlenme suretiyle korunmuştu.
Hz. Ebû Bekir’in halifeliği zamanında Yemâme’de yetmiş kadar hafızın şehit edilmesi üzerine Halife, ashabtan vahiy kâtipliği yapmış olan Zeyd b. Sabit’in başkanlığında bir komisyon kurdu. Bu komisyon gerek vahiy kâtiplerinin yazdıklarına, gerekse Kur’an’ın inişi sırasında onu ezberlemiş bulunanların hafızalarına başvurarak büyük bir dikkat ve titizlikle Kur’ an ‘ı bir mushaf halinde toplayıp yazmıştır. Bu nüsha, asıl nüsha olarak halifenin yanında korunmuştur.

Mushaf Nüshalarının Çoğaltılması

Hz. Osman’ın halifeliği sırasında fetihlerin genişlemesiyle bazı yerlerde okuyuş ayrılıkları ortaya çıkmaya başlamıştı. Bunun üzerine Halife, Hz. Ebû Bekir zamanında Kur’an’ın mushaf haline getirilmesi çalışmalarını büyük bir başarı ile sonuçlandırmış bulunan Zeyd b. Sabit (Allah ondan razı olsun)’in başkanlığında bir komisyon kurdu. Bu komisyon, Hz. Ebû Bekir zamanında yazılan ve peygamberin eşi Hz. Ömer’in kızı Hz. Hafsa’nın yanında bulunan asıl nüshayı alarak 7 nüsha kadar çoğaltmıştır. Halife, bu nüshaları muhtelif İslâm merkezlerine göndermiş ve böylece yanlış okuyuşların önü alınmıştır. O dönemde yazılmış olan bazı Kur’an-ı Kerim nüshaları, günümüze de ulaşmıştır.
İşte Kur’an-ı Kerim, peygamberimize vahyolunduğu gibi yazılmış, mushaf haline getirilmiş, pek çok müslüman tarafından ezberlenmiş ve günümüze kadar hiç bir değişikliğe uğramadan intikali sağlanmıştır. “Doğrusu Kur ‘an’ı Biz indirdik, O’nun koruyucusu da Biziz.” ilâhî va’di gerçekleşmiştir.

Hz. Cebrail ve Görevi