Ciddi Seviye de Manevi Eksiklik, Yoksunluk

SelamünAleyküm. Ben bir gencim ve özellikle son zamanlar ibadetlerimde, Allah rızası için mücadelemde çok ciddi manevi eksiklik hissediyorum.
Şöyle ki ben küçükken, geçmişte. Bazı problemler yaşadığımda ve çözümlerine gücüm yetmediğinde rabbime sığınırdım. Namaz kılardım. İslam konusunda çok eksiğim vardı (bilgi olarak) ve zaman zaman büyük yanlışlar yapardım ama ona rağmen sabah namazına kalktığımda sanki rabbimin rahmetini göğsümün ta içinde hissederdim. O hissi kelimelerle ifade edemem çünkü çok güzel hissederdim ve ben doğru yoldayım derdim. Rabbim yanımda dedirtirdi o his bana. Dua ederken sanki Rabbim karşımda beni dinliyor. Öyle hissederdim. Dualarım karşılık bulurdu. O günlere selam olsun yüce Allah’a hamd olsun. Ben o günlerden sonra o yoğun manevi güce rağmen nankörlük ettim. Hatalar ettim. Bu hataları söyleyemem çünkü söylemek de günahmış. Sonra başıma bir kaç iş geldi. Ruhsal olarak çok ciddi problemler yaşadım ve hala bazı problemler yaşıyorum. Canımı sıkan durumlar ve korktuğum şeyler var. Rabbime o zamanlardakinden bile daha çok dua ediyor, ibadetlerimi yapıyorum. Daha çok sure öğrendim. İslam hususunda kendimi geliştirdim. Ama kolay değil yıllarca alışılmış bir hayatı darmadağın edip yerine Rabbimin razı olduğu bir hayat koymaya çalışıyorum. O kirli geçmişimden arınmaya çalışıyorum. Nefsimi yıllarca yedirdim, büyüttüm şimdi aç bırakıyorum. O kocaman olmuş nefsimi terbiye ederek küçültmeye çalışıyorum. Çok zor bir durum. Lakin Rabbimin nurunu rahmetini zaman zaman hissetsem de eskisi gibi hiç olmuyor. Hele ki son zamanlar. Duygulanamıyorum. Sanki duygularımı kaybettim, ağlamak istiyorum ağlayamıyorum, dua ederken kafam karışıyor. Namaz kılarken bir şey çıkıyor sürekli ona rağmen namaza devam ediyorum. Tam dua edecem biri çağırıyor. Kafam karışıyor sanki Rabbim benden vazgeçmiş de artık iş işten geçmiş gibi hissettiriyor bu durum bana. Çok acı çekiyorum. Sokakta hiçbir şeyi olmayan fakir ve kimsesiz aciz bir çocuk gibi hissediyorum. Herşeyimi kaybetmiş gibi ve bu durumdan kurtulmak için çaba sarfederken iyice bu durumun içine düştüğümü farkettim. Kayboldum.
Sürekli kendimi telkin ederdim, rabbin senle olmasaydı, sana yardım etmeseydi sen bu secde de mi olurdun yoksa o günah bataklığında olup farkına bile varmaz mıydın. Ama şimdi secde ederken bile bir boşluk var. Ben çok tembelim belkide dünyada tembellik konusunda nadide insanlardanım. Her işi geciktiririm buna rağmen mücadele ediyorum ama zaman zaman namazı mı kılmadığım, ibadetlerimi aksattığım, sözümde durmadığım oluyor. Ama o günah bataklığına Allah muhafaza eylesin dönmüyorum.
Size sorum şu ki ben neyde yanlış yapıyorum? Her şey benim için bitti mi? Neden kurtuluş bulamıyorum. Benim artık yerim cehennem dünyadaki yerim de ızdırap mı? Ne yapmam gerek? Bu çaresizlik hissi beni öldürüyor bu gidişle bu sıkıntı ile zaten çok fazla yaşamam. Bu forumda da herkese yardımcı olmaya çalışıyorum bildiğim kadarı ile. İnsanlara herkese iyi davranmak, iyi bir insan olmak istiyorum. Bir derviş olmak istiyorum. Allah dostu olmak istiyorum. Lakin aciz bir haldayım.

• manevi kalp tedavisi

• manevi tedavi nasıl yapılır

• manevi temizlik nasıl yapılır?

• Kumarın maddi ve manevi zararları