Selamun Aleyküm, ben mazisi çok sıkıntıyla dolu 20 yaşındaki erkek bir gencim. Küçükken yaşım 10-16 aralarında hatta belkide 9. Namaz kılarken ibadet ederken kalbimde Allah’ın rahmetini o huzuru hissediyordum. Allah’ın her daim yanımda olduğunu yine biliyorum ama eskiden bir farklıydı. Gençlik hevesleriyle gaflete düştüm, nefsime ve şeytanın vesveselerine ayak uydurdum beni adete kahinatın cehennemi olan dünyanın karanlığına hapsettiler. Hayatım alt üst oldu. Ben istimna yaptım daha doğrusu başladım 15 yaşlarında.. O zamanlar günah ve haram olduğunu çok kötü bir şey olup her türlü musibeti de ardında getirdiğini bilmezdim. Sıradan her gencin bir dönem yaptığı normal bir rutin olduğunu sanırdım. İnternetden araştırana kadar, hadis ve ayetlere bakıp günah ve haram derecesine bakıp irkilene kadar. O an öyle bir korktum ki koşarak gusül abdesti aldım ve tövbe ettim. O tövbeyi belkide o anda hemen yapmamalıydım çünkü bağımlı olmuştum. Kısa geçmek istiyorum sizin de sıkılmanızı istemem; belkide tevbemi 100’lerce kez bozdum hepsinde pişmandım ama kesinlikle aa bugün kafama esti gibisinden tamamiyle zevk için yapmadım. Çok ağladım pişman oldum hep Allah’ın kapanmaz tevbe kapısına sığındım. Bu kapının kapanmayacağını da internetden bazı yerlerden okudum ne olursa olsun Allah’a karşı özür dileyip tevbe temek gerektiğini öğrendim, öyle de ediyordum zaten.. Ama 16 yaşımdan 19 yaşıma kadar bu azalarak sürdü, bazı dönemler kurtuldum namaz kılıp zikir dinliyordum, psikolojim alt üst olmuştu kafayı yeme durumuna gelmişti özellikle de lise zamanları, ilaç tedavisine başladım öyle daraldım öyle bir dert içinde kaldım ki kendi beynimin ve zihnimin içinde ateşin ateşi bastırdığı gibi kahrolup ruhumu teslim edeceğimi sandım böyle dönemlerde Allaha sığındım o dönemlerde çok güzel rüyalar görür Allah’ın huzurunu tekrar gönlümde bir nebze de olsa hissederdim lakin günümüze yakın zaman diliminde ve günümüze doğru tevbemi bir çok kez daha bozdum. Günümüz zaman diliminde tekrardan tevbe edip namaza başladım. Eğitimim devam ediyor bu nedenle okul vakitleri namazları aksatıyorum okulda mescid var lakin tek başıma gidip kılmak abdest almaktan çekindiğimden aksatıyorum. Evde elimden geldiğince kılıyorum ama özellikle sabah namazı ve yatsı namazında nefsimin baskılarına zaman zaman dayanamayıp namazdan kaçıyorum. Ama o lanet şeyi bir daha yapmamak adına adeta savaşıyorum. Bu musibetlerin çoğunun bu nedenden dolayı geldiğini biliyorum ve bildiğim çok önemli bir şey daha var o sürekli tevbe bozduğum günlerde namaz kılmadığım günlerde dahi hayretler içerisinde kaldığım bir çok duamı kabul eden rabbim vardı, şimdide var tabiki lakin asıl mevzu şöyle ben şuan çok zor be aciz durumdayım. Allah sanki beni lanetlemiş gibi hissediyorum, sanki berbat deccal gibi bir kötüyüm, günahkarın teki Allah’ın sevmediği bir kuluymuş gibi hissediyorum. Namazlarda Allah’ı hissetmeye kalbimde tekrardan o huzuru ve rahmeti görmeye çalışıyorum zaman zaman dua ederken bir ferahlık doğuyor lakin hemen hemen her gece kötü rüya görüyorum. Kafamın içi hayatın da verdiği sıkıntılar ile doldu taştı psikolojim alt üst durumda eskisi gibi kötü duruma gidiyorum, dua ediyorum Allah’ın şafi ismine sığınıyorum lakin her gün hissettiğim bu sıkıntı ve stresten kurtulamıyor bu duygulardan kendimi alamıyorum. Sanki ibadetlerim kabul olmuyormuş her şeyi yanlış yapıyormuş gibi hissediyorum. Doğru düşünemiyorum. Mantıklı hareket edememeye başladım, hafızam çok zayıf ve zayıflıyor. Kendim de çok zayıfladım. Ne yapayım ben? Nasıl yalvarayım rabbime de huzura ve eski sağlığıma kavuştursun beni? Bunları yazarken de bir nebze olsun rahatlıyorum ama geceler bitmiyor ruhum sıkışmış, hapsolmuş durumda. Sanki biri içeride işgence ediyor bana. Lütfen bana dua edin. Zenginlik, şan, şöhret kariyer hiçbirinde gözüm yok sadece Ailem ile birlikte huzurlu ve sakin sağlıklı bir yaşam en başta da Allah’ın rızası.

​​