Merhametsizliğin Bazı Nedenleri ve Tedavisi

Merhamet; acımak, korumak ve kollamaktır. Merhamet, herkesin iyiliğini isteyip, onlara yardım etmektir. Merhamet, tüm bunları yaparken renk, dil, din ve ırk gözetmemek, yaratılanı yaratandan ötürü sevmektir. Merhamet, katı kalpliliği yumuşatan, kin ve düşmanlığı eriten, nefretin yerine muhabbeti getiren, insanları birbirlerine yaklaştıran ve bağlayan bir vasıftır. Çünkü onun kaynağı, Yüce Allah’tır. Kur’ân’ın birçok suresinde Allah’ın merhametine dair ayetler ibareler bulunmaktadır. Kuran’ın ilk ayeti olup, hayatımızda en çok yer alan besmele bile buna şahit olmaktadır: ‘Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla…’

Allah Teâlâ, her türlü hataya, kusura rağmen kullarını bağışlıyor. Merhametli olan ve bağışlayan bir Rabbin kullarının da birbirine şefkat ve merhametle muamele etmeleri gerekmez mi? Oysa Biz, kendimize bile merhamet edemiyoruz. Gönlümüzü, gözümü ve hayatımızı Kur’ân’dan mahrum bırakarak harabeye döndürüyoruz. Çevremizdekilere de merhamet edemiyoruz. Kendine hayrı olmayan bir varlık olarak dokunduğumuz her şeyi ziyan ediyoruz. İnsanlara zarar veriyoruz. Cenab-ı Hak, insan hayatını kutsal kabul ettiği halde akıl almaz yöntemlerle katledilen anneler, babalar, evlatlar, artan terör olaylarıyla evlerine ateş düşen ocakları her an görüyoruz. Hz. Peygamber’in Veda Hutbesi’nde insanlara emanet olarak bıraktığı kadınların bu acımasızca davranışlardan büyük ölçüde etkilendiklerini üzüntü ile izliyoruz. Allah Teâlâ’nın, insanlara lütuf olarak bahşettiği çocuklara kadar uzanan taciz ve tecavüz vak’aları gönüllerimizi derinden yaralıyor. Hz. Peygamber, onların ağlamasına dahi razı olmamış “küçüğüne şefkat göstermeyen, bizden değildir” buyurarak merhamete en fazla çocukların ihtiyaç duyduklarını vurgulamış ve onlara şefkat gösterenin Allah’ın şefkatini hak edeceğini ifade etmiştir.

Allah Teâlâ, müminlerin nişanı olarak yoksulu doyurmayı zikretmişken ilgi gösterilmeyen yoksullar ve ihmal edilen yetimlerin varlığı da yüreklerimizi yakmaya devam ediyor. Kendilerini kucaklamamızı yüce Rabbimizin istediği yaşlılara karşı nefret, kin ve dışlama içeren hareketlerimiz ise anlaşılması mümkün olmayan davranışlarımız arasında yer almaktadır. Bu anlamda yüce Rabbimiz şöyle buyurmuştur: “İnsana anne ve babasına iyi davranmasını tavsiye ettik”

Kâinatı ise maalesef viraneye çevirdik. Hizmetimize sunulmuş birçok nimeti hoyratça kullandık. Ağaçları yaktık, hayvanları telef ettik, çevreyi kirlettik, çöpten dağlar diktik. Hepsinin temel nedeni, merhametsizlik yani inançsızlıktır. Bu hakikati sevgili Peygamberimiz şu şekilde dile getirmiştir: “Merhamet, ancak katılaşmış, inançsız talihsizlerden alınmıştır, kaldırılmıştır.” Bir anlamda paslanmış, katılaşmış, kararmış yani imandan, Kur’ân’dan ve Resulün yolundan sapmış kalplerdir bu denli zarar ve ziyanın nedeni. Bize düşen Efendimizin Kur’an temelli merhameti bağlamında hayatımıza bir çeki düzen vermek, hataları ve günahları onarma yoluna gitmek ve Efendimizin hayatını resmeden Hz. Mevlana’nın şu yedi öğüdünü tutmaktır: “Cömertlik ve yârdim etmede akarsu gibi ol. Şefkat ve merhamette güneş gibi ol. Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol. Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol. Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol. Hoş görürlükte deniz gibi ol. Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.