NİSA SURESİ

Kuranda 4. sure olan Nisa suresi ile ilgili bilgiler

Nisa kelimesi kuran-i kerim okumak isteyen bir kişinin okuyacağı 4. Suredir. Bu sureye isim veren nisa kelimesi “kadınlar” anlamına gelmektedir. Nisa suresinde kadınları ilgilendiren bir çok hüküm mevcuttur. Ayrıca miras hükümleri konusunda bilgilere de ulaşmak mümkündür. Nisa süresinde kadınlarla ilgili bir çok hüküm bulunmaktadır. Nisa suresi peygamber efendimize hicretten sonra yani Medine şehrinde iken nazil olmuştur.

Nisa suresi konusu ve içeriğiyle ilgili geniş bilgiler

Nisa Sûresi mesajları

Kur’ân-ı Kerîm’in 4. sûresi Bazı bölümlerinde kadın haklarından da bahsedildiği için “kadınlar” anlamına gelen “nisa” kelimesi bu sûrenin adı olmuştur. Medine devrinde İndirilmiştir. 176 âyettir. Âyet sonlarına ahenk veren fasılaları elif, lam, mim ve nun harfleridir.

Hz. Âişe’nin bildirdiğine göre Peygambe­rimiz: “Kur’ân’ın yedi uzun sûresini, kim öğrenip bellerse, o kişi bilgin sayılır” bu­yurmuştur ki, bu yedi sûre arasında Nisa sûresi de vardır (Müsned, IV, 73,82).

Bu sûrede; yetim ve kadın hakları, miras hükümleri, evlilik hukuku, ibadet ahkâmı, uygulanması zorunlu olan birtakım içtimaî esaslar, Gayr-i müslim ve münafıkların iç yüzleri, Allah ve Elçisine itaatin gereği, cihadın önemi, inanıp iyi işler yapmanın lüzumu ve hıristiyanların yanlış itikatları söz konusu edilmektedir.

Sûrede bahsedilen konular ve bazı so­nuçlar özetle şunlardır:

* İnsanları bir tek “nefs” (canlı)dan yara­tan Allah’tan korkmalı, akrabalık haklan da gözetilmelidir(âyet:ı).

* Yetim malı yemekten sakınmalıdır. Bil­hassa yetim kızlara daha çok özen göste­rilmelidir. Yetimler yetişkin hale gelince, malları şahitlerin huzurunda kendilerine geri verilmelidir. Haksız yere yetim malı yiyenlerin ateş yemiş olacakları ve çılgın ateşe (cehenneme) atılacakları bilinmelidir (2, 5-6,10).

* Aralarında âdil davranılabilecekse, dörde kadar kadınla evlenmek caizdir. Adalet yapılamayacağından korkulursa bir tane ile yetinilir. Kendisiyle evlenilen ka­dınlara mehirleri tam olarak verilmelidir; ancak hanım, mehrin bir kısmını kendi isteğiyle bağışlarsa bu da caizdir (3-4).

* Anne ve babanın ve diğer yakınların bı­raktıkları miras, varsa borçları ve vasiyeti yerine getirildikten sonra, Yüce Allah’ın emrettiği şekilde paylaşılmalıdır. Allah, buyruklarına uyanı cennetine koyar; Kendi­sine ve Elçisine karşı gelip sınırı aşanlara ise alçaltıcı ve sürekli azap vardır (7-9,11-14, 33, 176).

* Fuhuş yapan erkek ve kadınlar Allah’ın emrettiği şekilde cezalandırılır (15-16).

* Cahillikle bir kötülük yapıp hemen tevbe edenlerin tevbesini Yüce Allah kabul eder. Ancak, kötülüğü âdet edinen ve ken­disine ölüm gelip çatınca tevbe edenlerle, kâfir olarak ölenlerin tevbesi kabul edilmez (17-18).

* Eşler, güzelce geçinmelidir. Namusla­rını korudukları sürece kadınlarla İyi ge­çinmek gerekir; kendilerinden hoşlanılma-sa bile bu yol izlenmelidir; çünkü Allah, bunda çok hayır murad etmiş olabilir (19).

* Karısından ayrılan kişi, daha önce ona verdiği mehiri geri almamalıdır (20-21).

* Kur’ân’da açıklandığı şekliyle, soy ak­rabalığı, süt akrabalığı ve evlilik bağı sebe­biyle evtenilemeyecek kadınlarla evlenmek haramdır (22-28).

* Haksız yere başkalarının malını yemek, cana kıymak yasaktır; böyle yapanlar cehenneme atılacaktır (29-30).

* Allah Teâlâ, büyük günahlardan kaçı­nan kişilerin küçük günahlarını örter (31).

* Kimseye karşı kıskançlık beslenmeme-li, ne istenecekse Allah’tan istenmelidir (32).

* Erkekler, kadınların yöneticisi ve koru­yup kollayıcısıdır. İyi kadınlar, namuslu ve itaatkâr olanlardır. İtaatsiz kadınlar, gerekli şekilde ikaz edilir. İş ayrılık noktasına gelir­se, iki taraftan birer hakem tayin edilip, uzlaşma yolları aranmalıdır (34-35).

* Ortak koşmadan Allah’a kulluk etmek, ana babaya ve herkese iyilik etmek; kibir­den, cimrilikten, gösteriş için iyilik yap­maktan kaçınmak lâzımdır (36-38).

* İnkarcının arkadaşı şeytandır ve en kö­tü arkadaş da odur (38).

* Allah’a ve âhiret gününe inanmak, Al­lah yolunda harcamada bulunmak gerekir. Cenab-ı Hak iyilik edene kat kat karşılığını verir ve kimseye haksızlık etmez (39-40).

* İnkâr edip Hz. Peygambere karşı gelen­ler, kıyamette yerin dibine geçirilmeyi isterler ve Allah’tan hiçbir şeyi de gizleye-mezler(42).

* Sarhoş veya cünüp kişi namaz kılamaz. Kendisine abdest yahut gusül gerekenler, su bulamazlarsa teyemmüm ederler (43).

* Geçmişte yahudilerden bir kısmı, müslümanları saptırmaya çalışıp, Allah’ın kendilerine gönderdiği kitabı tahrif etmiş­ler; dillerini eğip bükerek ve dine saldırarak Hz. Peygambere hakaret etmeye yelten­mişlerdir. Oysa onların, Kur’ân’a inanmala­rı, kibri bırakmaları gerekirdi. Yüce Allah, âyetlerini inkâr edenlere sürekli azap ede­cek, inanıp iyi İşler yapanları da ebedî cen­netlerle ödüllendirecektir (44-57)-

* Emanetleri ehline vermek, insanlar arasında adaletle hükmetmek; Allah’a, Elçisi’ne ve müslüman yöneticilere itaat etmek, ihtilafları Allah ve Elçjsi’nin buyruk­ları doğrultusunda çözümlemek gerekir {58-59).

* Müminler, Allah’ın kitabını bırakıp tâğût’un {şeytanın, sapıkların) hakemliğine başvurmamalı ve onun buyruğuna girme­melidir. Kur’ân’dan ve Hz. Peygamber’den uzaklaşanlar münafıktır. Allah onları çok iyi bilmektedir. Bununla beraber, onların tutumlarına aldırmayıp, kendilerine Öğüt vermek ve tesirli sözler söylemek gerekir (60-63).

* Allah Teâlâ, peygamberlerini itaat edilmek üzere göndermiştir. Peygamberi bir işte hakem yapıp sonra onun verdiği hükme karşı içinde bir burukluk duymadan, tam manasıyla teslim olmayan kişi inanmış olmaz. Allah ve Elçisi’ne itaat edenler pey­gamberler, sıddîklar, şehîdler ve sâlihlerle beraberdir; bu da en güzel nimettir (44-70, 80).

* Düşmana karşı hazırlıklı ve uyanık bu­lunup gerekli tedbirler alınmalıdır. Allah yolunda cihad edenler, büyük ödül kazanır. Savaş gerektiğinde bundan kaçınmamak lâzımdır. İnananlar Allah yolunda, inkâr edenler de tâğût yolunda savaşır. Münafık­lar ise, savaştan çekinen korkak kişilerdir; hep galibin yanında görünmek isteyen çıkarcı kimselerdir (71-76,84).