ÖLÜME HAZIR OLMAK

Hepimiz biliyoruz ki, her başlangıcın bir sonu, her canlının bir ömrü ve her ömrün de bir ölümü vardır. Bizler ve içinde yaşadığımız dünya fanidir. Bir gün gelecek bu hayat sona erecek, her canlı ölümü tadacaktır.
Şöyle geriye doğru dönüp baktığımızda görüyoruz ki, zengin-fakir, genç-yaşlı niceleri bu dünyadan gelip geçti. Zaman bedenlerimizi biraz daha yıpratıyor, saçlarımızı biraz daha ağartıyor. Her geçen gün sevdiklerimiz bizi bırakıp gidiyor. Bir gün gelecek biz de sevdiklerimizi bırakıp gideceğiz. Şairin dediği gibi:

Neylersin ölüm herkesin başında
Uyudun          uyanamadın olacak
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir      namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında[1]

Önemli olan; nerede, ne zaman, nasıl ve ne şekilde karşılaşacağımızı bilmediğimiz ölüme hazır olmaktır. Görüyoruz ki, bunun bir sırası yok. Mademki yolcuyuz ve her an çağrılacak durumdayız, o halde, neden amel defterlerimizi gözden geçirip eksiklerimizi tamamlamıyoruz? Neden içimizdeki kin ve nefreti silip yerine sevgi ve merhameti doldurmuyoruz?
Geçici zevkler bizi aldatmasın. Ölümü hatırlamak da bizi korkutmasın. Çünkü ömrünü ve rızkını tamamlamadan hiç kimse ölmez. Ölümü hatırlamak; geçici zevklerle oyalanmayı önler, gönlümüzü yumuşatır, şımarıklığı giderir, kin ve nefreti silip dünya sıkıntılarını hafifletir ve ömrü bereketlendirir. Unutmayalım ki, hakkıyla değerlendirilmeyen ömür boşa harcanmış bir servettir.
Yüce Allah bu konuda bizleri şöyle uyarmaktadır: ‘‘Ey iman edenler! Allaha karşı gelmekten sakının ve herkes yarın için önceden ne göndermiş olduğuna baksın. Allaha karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.’’[2]
Peygamber Efendimiz ise şöyle buyuruyor: ‘‘Akıllı kimse, (ölmeden önce) kendisini hesaba çeken ve ölümden sonrası için hazırlanan kimsedir. Aciz kimse ise, nefsanî arzularına tabi olan ve Allah’tan olmadık şeyler isteyen kimsedir.’’[3]
Allah Resulü (s.a.v.)’in tavsiyesiyle bitirmek istiyorum: “Lezzetleri bıçak gibi kesip acılaştıran ölümü çok hatırlayın.” [4]

———————–

[1] 35 yaş şiirinden.

[2] Haşr,59/18

[3] Tirmizi Kıyame,25 (IV,638)

[4] Tirmizi  Kiyamet 26-Zühd 4; Nesâi Cenaiz 3.