Peygambere iman ne demek?

Paygamber; Allah tarafından insanları uyarmak ve doğru yola erişmelerini sağlamak için gönderilmiş özel ve seçkin kulların adıdır. Kendilerine kitap verilenlere Resul çoğulu Rusul, kendilerine kitap verilmeyenlere ise Nebi çoğulu Enbiya denir. Peygamberlere iman, imanın esaslarının dördüncüsüdür. İlk peygamber Hazreti Adem ve son Peygamber Hazreti Muhammed Mustafa (aleyhimesselam)’a kadar gelmiş geçmüş bütün peygamberlerin varlığına ve Allah’ın elçileri olduğuna inanmak şarttır. Peygamberlere iman etmeden Mümin olunmaz.

PEYGAMBER

Yüce Allah; varlıkların en şereflisi ve değerlisi olan insana akıl, irade, düşünme, anlama  ve benzeri bir çok yetenek vermiş, bununla yetinmemiş ilk insan Adem (a.s.)’dan itibaren son Peygamber Hz. Muhammed (a.s.)’a kadar her topluma bir peygamber göndermiştir.

و ان من امة الا خلا فيها نذير

“Hiçbir ümmet / toplum yoktur ki aralarında bir uyarıcı gelip geçmiş olmasın” (Fâtır, 35/24) anlamındaki âyet bu gerçeği ifade etmektedir.

Yüce Allah, peygamberler ve onlara verdiği kitaplar ile insanlara yol göstermiş, rehberlik etmiştir. Emir ve yasaklarını, helal ve haramlarını, öğüt ve tavsiyelerini kısaca dînini insanlara peygamberler vasıtasıyla bildirmiştir. Peygamberler Allah’ın dinini sözlü ve uygulamalı olarak insanlara açıklamışlar, onlara örnek ve rehber olmuşlardır.

Kur’ân’da “resûl” (elçi) ve “nebî” (haber getiren) kelimeleri ile ifade edilen “peygamber”, Farsça bir kelime olup nebî kelimesi ile aynı anlamda yani “haber getiren” demektir. Kur’ân’da Peygamberimiz (a.s.)a  bazen “nebi” bazen de “resûl” kelimesiyle hitap edilmiştir. Peygamberimiz (s.a.v.) hem nebî hem resuldür.[1]

Peygamberlerin ilki, Adem (a)[2] sonuncusu ise Hz. Muhammed (s.a.v.)’dır.[3] Peygamberlik çalışmakla elde edilecek bir görev değildir.

Peygamberlerin bir kısmının ismi, Kur’ân’da zikredilmiş, bir kısmının ise zikredilmemiştir. Yüce Allah, bu gerçeği şöyle bildirmektedir:

و لقد ارسلنا رسلا من قبلك منهم من قصصنا عليك و منهم من لم نقصص عليك

“Andolsun (ey peygamberim!) Senden önce de  peygamberler gönderdik. Onlardan sana kıssalarını anlattığımız kimseler de var, durumlarını sana bildirmediğimiz kimseler de var…”  (Mümin, 40/78. bk Nisâ, 4/164).

Kur’ân’da isimleri geçen peygamberler şunlardır: Adem, İdris, Nuh, Hud, Sâlih, Lut, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup, Yusuf, Eyyub, Şuayb, Musa, Harun, Davut, Süleyman, İlyas, El-Yesa’, Zülkifl, Yunus, Zekeriyyâ, Yahya, İsa ve Hz. Muhammed. Ayrıca Kur’ân’da haklarında bilgi verilen Üzeyr, Lokman ve Zülkarneyn adlarında üç kişinin peygamber mi veli mi olduğu konusunda ihtilaf edilmiştir.

Yüce Allah, Hz. Adem’den Hz. Muhammed (a.s.)’a kadar pek çok peygamber göndermiştir. Bunların hepsinin isimlerini bilemiyoruz. Bir hadis-i şerifte insanlara gönderilen peygamber sayısının 124 bin olduğu bildirilmektedir. Sahabeden Ebu Zer’il-Ğıfârî;

–Yâ Resûlellah! Nebilerin evveli hangisidir, diye sormuş Peygamberimiz (s.a.v.) de; Adem’dir demiştir.

-O nebi mi idi diye sormuş, ‘evet  nebi idi’ cevabını vermiştir.[4]

-Ey Allah’ın Elçisi! Nebilerin sayısı kaçtır, diye sormuş, ‘124.000’dir’ diye cevap vermiştir.[5]

-Yâ Resûlellah! Onlardan kaçı resuldür demiş, ‘ 315’i’ cevabını vermiştir. [6]

Peygamberlerin hepsi aynı derecede değildir.

تلك الرسل فضلنا بعضهم على بعض منهم من كلم الله و رفع بعضهم درجات

“O peygamberlerin bir kısmını diğerlerinden üstün kıldık. Allah onlardan bir kısmı ile konuşmuş, bazılarını da derece derece yükseltmiştir…” (Bakara, 2/253)  anlamındaki âyet bu gerçeği ifade etmektedir:

Peygamberlerin bir kısmı azim sahibi büyük peygamberlerdir.[7] Bunlar; Nuh, İbrahim, Musa, İsa ve Muhammed (s.a.v.)’dir.[8] Bu peygamberler aynı zamanda peygamberlerin seyyidleri, Hz. Muhammed (a.s.) ise bu beşinin seyyididir.[9]

Peygamberlerin 5 ortak özelliği vardır: 1. Sıdk, özü, sözü ve davranışları itibariyle dosdoğru  olmak, 2. Emânet, güvenilir  olmak, 3. Tebliğ, Allah’tan aldığı vahyi  insanlara eksiksiz ulaştırmak, 4. Fetanet, akıllı olmak, 5. İsmet,  günahsız olmak. Bütün peygamberler akıllı, dürüst, doğru sözlü, güvenilir ve günahsız insanlardır. Yüce Allah, ahmak, akılsız, sahtekâr, yalancı, hâin, zâlim, âsî ve hilekâr insanlardan peygamber seçmemiştir.

Bütün peygamberler müjdeci ve uyarıcılar olarak gönderilmişlerdir (En’âm, 6/48. Nisâ, 4/165), iman edip Salih ameller işleyenleri cennet ile müjdelerler, inkâr edip isyan edenleri ise ilâhî azap ile uyarırlar.

Peygamberler de bizim gibi insanlardır. Onlar da bizim gibi oturup kalkmışlar, yiyip içmişler, evlenip çocuk sahibi olmuşlar, hastalanmışlar ve ölmüşlerdir. Peygamberlerin diğer insanlardan farkı, ilâhî vahye mahzar olmaları, büyük günah işlememeleri ve Allah’ın izniyle mucize gösterebilmeleridir. Mucizeler, bir insanın peygamber olduğunu ispat eden olağan üstü olaylardır. İsa  (a.s.)’ın beşikte iken konuşması,[10] çamurdan kuş yapıp onu canlandırması, körleri ve alaca hastalarını iyileştirmesi, ölüleri diriltmesi ve insanların evlerinde ne yiyip içtiklerini haber vermesi,[11] Musa (a.s.)’ın asasının yılan olması,[12] Hz. Muhammed (a.s.)’ isrâ ve miracı[13] birer mucizedir. Hz. Muhammed (a.s.)’ın en büyük mucizesi Kur’ân’dır.

Peygamberlerin insanlara tebliğ ettiği hak dinin iman, ibadet ve ahlak gibi temel esaslarında bir değişme olmamıştır. İbadetin şekilleri ve sosyal hayatla ilgili bir kısım hükümlerde (muâmelât) bazı değişmeler olmuştur.

Bütün peygamberlerin tebliğ ettiği hak dînin rûhu; dini /ahlakı, nefsi, aklı, nesli ve malı korumaktır.

———————

[1] A’raf, 7/157.

[2] Ahmed, V,178.

[3] Ahzab, 33/40.

[4] Ahmed, V, 178.

[5] Ahmed, V, 266..

[6] Ahmed, V, 179.

[7] Ahkaf, 46/35.

[8] Taberî, XXVI, 37. Kurtubî XVI, 220

[9] Hakim, Müstedrek,  II, 546.

[10] Meryem, 19/29-33; Al-i İmran, 3/46.

[11] Al-i İmrân, 3/49.

[12] A’râf, 7/107.

[13] İsra, 17/1. Necm, 53/10-18.

Benzeri konular:

• peygamberlere iman etmek ile ilgili ayetler arapça türkçe
• peygamberlere iman nedir kısaca
• peygamberlere iman – Diyanet
• peygamberlere iman nedir, nasıl olmalı
• Peygamberlere İman
• Tümünü görüntüle.

Hz. Muhammed’e isim konulması

Nebi Ne Demek? Kısaca