Tahammül nasıl artar?

Kendimden korkar oldum.. Tahammül edemiyorum.. Hani bardağın son bir damlaya ihtiyacı vardır ya taşmak için.. O son damla gelse, ben intiharın eşiğine geleceğim gibi.. Cinnet geçirmeme ramak kalıyor artık.. İçimdeki öfkeye.. Soğukluğa.. Bana karşı yapıldığını düşündüğüm onlarca haksızlığa karşı koyamıyorum artık.. Sindiremiyorum artık…

Hakkınızı helal edin değerli hocalarım.. Kimseye derdimi anlatamıyorum.. Anlatsam da anlamıyorlar.. Rabbime anlatıyorum çok dua ediyorum ama yol gösterecek kimsem yok.. Nefes alamıyorum artık, yardımınıza ihtiyacım var..

Benim kimseye bir zararım dokunmasın, kimsenin de bana bir zararı dokunmasın düşüncesinde olan kimseye minnet etmekten hoşlanmayan Allah’tan isteyen başarıyı başarılı olmayı seven isteyen fakat bazen şevkim kırılınca geri duran ama asla umut yitirip vazgeçmeyen bir yapım var. Kalp kırmak, ağır sözler söylemek insanlara kötülük düşünmek en son isteyeceğim şeyler bile değil benim.. Çocuksu tarafım olduğu için genel de herşeyi şakaya vurarak tiye alarak sindirmeye çalışırım ama bu asla dalga geçmek için değil sadece tahammül edebilmek için dozunda yaptığımı düşündüğüm birşey.. Ama ailem benim bu bahsettiğim özelliklerimden dolayı sürekli beni yönlerdirmeye çalıştı. Şöyle yap kızım böyle yap kızım. Ben de sözlerinde çıkmadım hayatımla ilgili verdiğim büyük kararlarda.. Okulu onların istedikleri gibi okudum ya da diğer bazı kararlarımı onların istedikleri gibi aldım. Her zaman ailemin bütçesini ve ailemi düşünerek birşeyler yapmak istedim. Aklı başında olgun dürüst davrandığımı düşünüyorum şimdiye kadar. Ama ben istediklerini yaptığım ve genelde şakaya vurduğun için ciddiyetimi anlamıyorlar.. Artık anlatsam da anlamıyorlar.. Daha en başından baskın bir karakter olmadığım için sivrilmediğim için.. Kendi fikirlerimi benimsetemediğim için kaleye asla almıyorlar beni.. En ufak kardeşimin bile bana karşı saygısı hiç yok asla yok.. En ufak bir konu üzerine bile konuşamıyoruz beni o kadar aşağılıyor o kadar edepsizleşiyor ki kelimeleri nasıl seçsem de daha fazla çirkinleşmese diye korkar oldum. Ben karşılık vermeye kalksam daha beter hal alıyor.. işin kötüsü saygısızlık yapan oyken büyük olan ben olduğum için azarı ben işitiyorum. Hiç bir şekilde ne hakkımı savunabiliyorum ne de derdimi anlatabiliyorum. Sadece küçük kardeşim için değil diğerleri de aynı şekilde. Ben onların için de bir yabancı gibiyim farklı düşünen onlardan farklı olan yabancı gibi olan benim. Olduğum gibi beni kabul etmiyorlar. Sürekli akıl verip kendi isteklerine göre yaşayalım istiyorlar..

Ben de bu kadar haksızlığa dayanamayıp sesimi yükseltiyorum annem babam kardeşlerime karşı.. Kendimi belki bu şekilde anlatırım işin ciddiyetini bu şekilde aktarırım, içimdeki öfkeyi belki bu şekilde kusarım diyorum ( içimde tutarsam patlayacak gibi oluyorum..) ama bu yaptığım daha fazla geri tepiyor. Büyük kavgalara dönüşüyor ama benim kendimi onlara anlatma gibi bir ihtimalimin olmadığını bildiğim için en azından bağırarak içimdeki öfkeyi kusmuş olduğumdan bu ben de huy olarak yer edindi. Artık öyle bir hal aldı ki beni onlardan soğutmaya başladı..

Aslında onlardan soğumamın en büyük nedenini şöyle özetlemek gerekirse; benim okul hayatım başarılı olduğu halde bazı olumsuzluklar yüzünden ve ailemin baskısından istediğim puanı alıpta avantajlı bir bölüm okuyamadım. Kendi mesleğimi yapamadım, başka bir iş bulup çalışamadım. Sessiz ve yırtık olmadığım için kimse bana iş vermedi. Bir kaç yıldır evde öylece oturuyorum ve bu benim son derece zoruma giderken bir de ailem benim üstüme geliyor.. kız olduğum halde beni bu konuda o kadar eziyorlar ki.. evde yan gelip yatıyorsun, ben hiç çocuk okutamadım. Gibi lafları duymak beni çileden çıkarıyor.. Sanki böyle olmasını ben istedim.. Sanki onlar sebep olmamışlar gibi bir de konuşuyorlar.. Ben hakkımı savununca da babaya bağırdı anneye bağırdı saygısızlık etti oluyorum. Bi de bana beddua ediyorlar. Ben ağır sözler etmeden sadece bağırarak hakkımı savunmaya çalışıyorum başka türlüsü mümkün olmadığı için.. Ama onlar O kadar ağır sözler ediyorlar ki.. artık kimle evelnecekse evlensin.. ben uğraşamam vs. Gibi sözler ediyorlar.. ben ne yaptım bunlara bilmiyorum.. İçimde bulunduğum durum beni zaten kahrediyor bı de bunlar böyle konuşuyor . ben hakkımı savunmaya kalkınca ağzımın payını alıp oturuyorum aşağı.. Ben ne yapacağım hocalarım Allah aşkına söyleyin.. Artık kontrolü kaybettim ağlaya ağlaya kendimi helak ediyorum.. Bağırsam suçluyum, bağırmasam öfkemi kusamıyorum. Sussam içimde tutamıyorum.. Cinnetin eşiğine doğru giyiyorum..

o kadar içiniz doluymuş ki bu kadar uzun bir yazı ile derdinizi anlatmaya üşenmemişsiniz..sevgili kardeşim etrafımda yakınımda sizin gibi o kadar evli olan olmayan insan varkı.anlatamam.bu hastalık maalesef durmadan artarak ta yayılıyor.bu hastalığa bir sürü isim koyabaliriz şükürsüzlük Allah ve resülünü tanımama dünyaya niçin gelişimiz anne babanın görevleri evlatların görevleri böylece sıralayabiliriz.bizler ne kadar islami yaşantıdan ne kadar uzaklaşsak careyi başka hayat tarzlarında arasak.herşey güngectikçe kötüye gidiyor.evet belki alternatif bir hayat tarzında bir nebze olsun mutluluğu yakalayabiliriz ama maalsef oda gecici bir heves ile kalıyor.bu neden bizim hayata geliş gayemiz görevlerimiz nelerdir bunları araştırmalı anne babaya kardeşlerime topluma karşı vazifelerim nelerdir.evet belki aileniz sizi dışlamış olabilir ama ben buna katılmıyorum hiç bir ebeveyn evladının kötülüğünü istemez bazı ebeveynler evlatlarına karşı sevgisini gizli tutar belli etmez .evet mutlaka bir bayan olarak zor bir dönemden geçiyor olabilirsiniz lakin pes etmeden yılmadan mücadele edeceksiniz.size tavsiyem bol bol kitap okumalı Allaha karşı görevlerimiz nelerdir araştırmalı yakınınızda varsa kuran kursalarına gidmeli yada bayanların çalıştığı bir iş ortamında iş bulup çalışmalı oda yoksa evde birşeyler üretmeli .Allah yardımcınız olsun.size tavsiyem bol bol kitap okumanız varsa müsait bir ortamda belirli günlerde yürüyüş yapmanız.Allah emanet olun